PTBG

Oglądając w sobotę w Koninie "Gwiezdny pył", zacząłem się zastanawiać nad archetypicznością jego fabuły. Przypomniały mi się (znane mi dotąd bardzo pobieżnie) pomysły Władimira Proppa:

http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adimir_Propp

http://en.wikipedia.org/wiki/Vladimir_Propp

oraz pomysły narratologów francuskich, którzy poszukiwali podstawowej struktury dzieł literackich: kolejności zdarzeń, typowych ról odgrywanych przez postacie (u Proppa np. bohater, przeciwnik, donor -- dawca magicznego przedmiotu, osoba wysyłająca bohatera...). I zacząłem się zastanawiać, czy tego samego nie dałoby się odnieść do narracyjnych gier fabularnych. A także i gier komputerowych.

Pomysły narratologów, jak się okazało, zawodzą w wypadku bardziej skomplikowanych konstrukcji narracyjnych. Za to sprawdzają się bardzo dobrze, kiedy je odnieść np. do kryminałów (zresztą Roland Barthes we "Wstępie do analizy strukturalnej opowiadań", o ile dobrze pamiętam, powołuje się wręcz na filmy o Bondzie). A jak to by wyglądało z grami, niekoniecznie tylko grami RPG? Czy okazałoby się, że np. gry mają bardziej archetypiczną, prototypową strukturę niż literatura? A może wręcz przeciwnie?

Na razie jest to tylko luźny pomysł. Być może w ramach studiowania polonistyki zajmę się tym kiedyś w przyszłości w sposób bardziej systematyczny. Tymczasem jednak chciałem się podzielić z Kolegami refleksją, która podsunęła mi ciekawy (mam nadzieję) potencjalny sposób badawczego ugryzienia erpegów (bo to tymi ostatnimi będę się zajmował teoretycznie i empirycznie przynajmniej w ramach pewnej pracy rocznej, a może i bardziej długofalowo).

W pełni się zgadzam. Temat warty uwagi i został już podjęty na naszej pierwszej konferencji w referacie:
Dorota CHMIELEWSKA-ŁUCZAK, Cezar MATKOWSKI, Archetypiczna podróż bohatera w grach fabularnych – mamy nadzieję, że II tom publikacji z tym i innymi referatami ukaże się jeszcze przed najbliższa konferencją.

Pozdrawiam

Augustyn Surdyk

Stanisław Krawczyk napisał(a): A jak to by wyglądało z grami, niekoniecznie tylko grami RPG? Czy okazałoby się, że np. gry mają bardziej archetypiczną, prototypową strukturę niż literatura? A może wręcz przeciwnie?

Nieskromnie przypomnę, że stosunkowo dużo na ten temat napisałem w swojej książce. Z przywoływaniem Proppa, ale nie tylko:)

Jerzy Szeja napisał(a):

Stanisław Krawczyk napisał(a): A jak to by wyglądało z grami, niekoniecznie tylko grami RPG? Czy okazałoby się, że np. gry mają bardziej archetypiczną, prototypową strukturę niż literatura? A może wręcz przeciwnie?

Nieskromnie przypomnę, że stosunkowo dużo na ten temat napisałem w swojej książce. Z przywoływaniem Proppa, ale nie tylko:)

Naturalnie! Kiedy/jeśli będę o tym mówił na najbliższej konferencji (siłą rzeczy na razie na poziomie teoretycznym, aczkolwiek postaram się o przynajmniej jedną króciutką analizę konkretnego przypadku), nie omieszkam się odwołać do książki Kolegi -- zresztą nie może się bez tego obejść nikt, kto chciałby badać w tym kraju narracyjne gry fabularne. ;-) Ale żeby nie powielać tego, co już jest, dodam to i owo z psychologii narracyjnej, tym razem (inaczej niż w zeszłym roku) w kontekście emocji i ich wzbudzania u graczy (pożądanego z punktu widzenia atrakcyjności rozgrywki) za pomocą archetypicznych/archetypowych struktur narracyjnych. Rzecz, jak mi się zdaje, interesująca zarówno teoretycznie, jak i praktycznie (a jeżeli mi dopuszczą prelekcję, to będę też o tym mówił na Falkonie).