Wątek, który rozwinął się przy okazji o powyższym tytule, kontynuowany jest tutaj:
http://ptbg.urbantrip.com/phpBB2/viewtopic.php?t=204 .
Tymczasem wracając do kontynuowania głównego tematu – być może faktycznie – o ile udałoby się nam ustalić wspólne kryteria służące do w miarę obiektywnego wyboru gry wszech czasów o tyle niewykluczone, że należałoby rozpatrywać gry w różnych kategoriach (np. uwzględniając cel, rodzaj i format gry). Dla przykładu Ellington i in. (1982, cytowani w Siek-Piskozub 1995) proponują następującą klasyfikację gier ze względu na format (uwzględniające:
I. Techniki nieelektroniczne:
a) psychomotoryczne
- terenowe/polowe (np. dwa ognie)
- stołowe (np. tenis stołowy)
b) manualne
- proste (np. krzyżówki, rebusy)
- karciane
- planszowe
- z rekwizytami (np. domino)
II. Elektroniczne:
- samowystarczalne (np. „jednoręki bandyta”)
- telewizyjne
- komputerowe
Ellington, H., E. Addinall, F. Percival, 1982. A Handbook of Game Design. London, Kogan Press
Siek-Piskozub, T. 1995, Gry, zabawy i symulacje w procesie glottodydaktycznym. Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM
Bardziej szczegółową klasyfikację gier (czy szerzej, technik ludycznych – w tym również zabaw i symulacji) w nauczaniu języków obcych proponuje Siek-Piskozub, lecz myślę, że w próbie szerszego ujęcia powinniśmy wyjść z bardziej ogólnego punktu widzenia.